w pozycji pionowej

См. также в других словарях:

• stać — ndk, stoję, stoisz, stój, stał 1. «o istotach żywych: trzymać się, być na nogach; zachowywać pozycję pionową, wspierając się na nogach» Stać na palcach. Stać na baczność. Pracować stojąc. Ledwie stoję na nogach ze zmęczenia. Nie móc stać o… …   Słownik języka polskiego

• stać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Xa, stoję, stoi, stój {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o ludziach: utrzymywać ciało w pozycji pionowej, opierając się na stopach : {{/stl 7}}{{stl 10}}Stać na palcach. Ledwo stoję na… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• pionizacja — ż I, DCMs. pionizacjacji, blm antr. «przybranie pozycji pionowej, która jest podstawową cechą człowieka jako gatunku, różniącą go od wszystkich innych ssaków i ściśle związaną z dwunożnością» Proces pionizacji ciała u przodków człowieka. ∆ med.… …   Słownik języka polskiego

• nachylać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, nachylaćam, nachylaća, nachylaćają, nachylaćany {{/stl 8}}– nachylić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, nachylaćlę, nachylaćli, nachylaćlony {{/stl 8}}{{stl 7}} powodować zmianę położenia, ustawienia czegoś z pozycji… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• stojak — m III, D. a, N. stojakkiem; lm M. i «urządzenie służące do podtrzymywania w pozycji pionowej (stojącej) czegoś lub rzadziej kogoś, zwłaszcza dzieci nie mogących jeszcze stać bez oparcia; także stojący kadłub maszyny» Stojak na karabiny, na rowery …   Słownik języka polskiego

• bezlotek — m III, DB. bezlotektka, N. bezlotektkiem; lm M. bezlotektki zool. bezlotki «Sphenisciformes, rząd nie latających ptaków, przystosowanych do środowiska wodnego, których skrzydła spełniają rolę wioseł a nogi, opatrzone błonami pławnymi rolę steru,… …   Słownik języka polskiego

• ceratozaur — m IV, DB. a, Ms. ceratozauraurze; lm M. y paleont. «Ceratosaurus, kopalny gad drapieżny z grupy dinozaurów, o dużej głowie z rogiem na kościach nosowych, dochodzący do 3 m wysokości, poruszający się w pozycji pionowej; żył w górnej kredzie na… …   Słownik języka polskiego

• jarzmo — n III, Ms. jarzmomie; lm D. jarzmorzem a. jarzm 1. «rodzaj uprzęży dla bydła roboczego w postaci drewnianej ramy zakładanej na kark zwierzęcia» Ciężkie, skrzypiące jarzmo. Zaprzęgać w jarzmo. Chodzące w jarzmie woły. przen. «ciężar, brzemię; pęta …   Słownik języka polskiego

• obalać — ndk I, obalaćam, obalaćasz, obalaćają, obalaćaj, obalaćał, obalaćany obalić dk VIa, obalaćlę, obalaćlisz, obal, obalaćlił, obalaćlony, częściej dk «silnym uderzeniem wytrącić kogoś lub coś z pozycji pionowej, spowodować upadek, przewrócić siłą;… …   Słownik języka polskiego

• pingwin — m IV, DB. a, Ms. pingwinnie; lm M. y «ptak z rzędu o tej samej nazwie, o krótkich nogach i skrzydłach, upierzeniu czarno białym, świetnie pływający, nie latający, na lądzie poruszający się w pozycji pionowej, żyje gromadnie w koloniach niekiedy… …   Słownik języka polskiego

• pława — ż IV, CMs. pławawie; lm D. pław 1. «pływający, zakotwiczony znak nawigacyjny, zwykle w kształcie walca, kuli lub stożka, często z urządzeniem do nadawania sygnałów świetlnych lub dźwiękowych, służący do oznaczania torów wodnych i przeszkód (np.… …   Słownik języka polskiego